اسماعیل بن جابر از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که: برای رفع اندوه فرمود:
غسل می‌کنی (به نیت توبه و برآورده شدن حاجت)
و دو رکعت نماز میخوانی (مانند نماز صبح، به نیت برآورده شدن حاجت)
و (سپس) می‌گویی:
یا فارجَ الهَمّ و یا کاشِفَ الغَمّ، یا رحمانَ الدّنیا و الآخرة و رحیمَهُما، فَرِّج هَمّی و اکشِف غَمّی، یا اللهُ الواحدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ الذی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ، اِعصِمنی و طَهِّرنی و اذهَب بِبَلِیّتی».
آن‌گاه آیة الکرسی و دو سوره معوّذتین (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ) را میخوانی.
اصول کافی، ج ۲، کتاب الدعاء
درباره این سایت