جابر جُعفى از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام حدیث میکند که آن حضرت فرمودند:
إذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیکَ خَیْرًا فَانْظُرْ إلَى قَلْبِکَ؛ فَإنْ کَانَ یُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَهِ وَ یُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفِیکَ خَیْرٌ وَ اللَهُ یُحِبُّکَ، وَ إنْ کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَهِ وَ یُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَاللَهُ یُبْغِضُکَ؛ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ.
حضرت فرمودند که: اگر بخواهى بدانى که در تو خیرى هست در دل خود نظر بیفکن؛
اگر دیدى دل تو اهل طاعت خدا را دوست دارد و از اهل معصیت متنفّر است، بدان که در تو خیر وجود دارد و خداوند تو را دوست دارد.
و اگر دیدى که دل تو از اهل طاعت خدا متنفّر است و اهل معصیت را دوست دارد، بدان که در تو خیرى وجود ندارد و خداوند نیز از تو بیزار است؛
چون انسان ارتباط کامل با محبوب خود دارد، بلکه با محبوب خود جنبه اتّحاد و معیّت دارد.»
کافی» ج 2 ص 126
درباره این سایت